رابطه ی خودکارآمدی با انگیزش و مشارکت در فعالیت بدنی دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران

هدف اصلی این تحقیق بررسی رابطه¬ی خودکارآمدی با انگیزش و مشارکت در فعالیت بدنی دانش آموزان دوره متوسطه شهر تهران بود.به این منظور، 400 دانش¬آموز دانش¬آموز شهرستان تهران در سال تحصیلی 90-1389 با استفاده از روش نمونه¬گیری تصادفی طبقه¬ای برای شرکت در تحقیق انتخاب شدند. برای اندازه¬گیری متغیرهای وابسته از پرسشنامه انگیزش مشارکت در فعالیت¬های ورزشی گیل و همکاران (1983) استفاده شد. در تحلیل داده¬ها، پس از بررسی پیش¬فرض¬های آماری (طبیعی بودن توزیع داده¬ها و تجانس واریانس گروه¬های مورد مقایسه)، از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون تک متغیره برای آزمون فرضیه¬های تحقیق استفاده شد. خلاصه نتایج تحقیق به شرح زیر می¬باشد: یافته های تحقیق نشان داد: - بین شاخص فعالیت بدنی و خودکارآمدی دانش آموزان رابطه معنی داری وجود ندارد. - بین خودکارآمدی و انگیزش شرکت در فعالیت ورزشی دانش آموزان رابطه معنی¬داری وجود ندارد. - بین شاخص فعالیت بدنی و انگیزش شرکت در فعالیت ورزشی دانش آموزان رابطه معنی داری وجود ندارد. - شاخص فعالیت بدنی پیش بین مناسبی برای انگیزش شرکت در فعالیت ورزشی دانش آموزان نیست. - شاخص فعالیت بدنی 50% تغییرات انگیزش شرکت در فعالیت ورزشی دانش آموزان را تبیین خواهد کرد.